donderdag 9 juni 2016

Even iets moois nr. 249 - Extremadura 3

Begin mei was ik een weekje in Extremadura. Een prachtige, lege streek, geliefd bij vogelaars. Rond juli begint het er verzengend heet te worden, maar daarvan was in mei nog geen sprake.





De Blauwe Ekster. Een levendige en sociale vogel, en bijzonder fraai in het verenpak.





Over fraai gesproken: veel kleuriger dan de Bijeneter zal er in Europa toch niet gauw iets zijn te vinden. Hier zit er eentje uit een kolonie van een stuk of 50 exemplaren bij een zandafgraving. Overigens was die afgraving op dat moment in volle gang en de nestingang waaraan hij bezig was werd met een grove grijper in één hap vernietigd.





Bijzonder, zo'n Tongorchis. We zien hier wel waaraan hij zijn naam ontleent.





Op een rotsrichel zit een paartje Vale Gier bij een nest. Bijzondere vogels om te zien.





Bij een kolonie Bijeneters zetten we een schuiltentje op en steken we wat takken in de grond. Na anderhalf uur uiterst oncomfortabel te hebben doorgebracht hebben we nog geen Bijeneter gezien. We breken de boel weer af. Wanneer we weer in de auto zitten, zien we ineens wél twee Bijeneters op de strategisch geplaatste tak. Vooruit, dan maar een iets verdere foto vanuit de auto. Evenzogoed erg mooi.





We rijden een rondje (nou ja, eerder een rond) met de auto door eenzame natuur, op zoek naar zijn bijzondere bewoners. Al snel zien we een Rode Patrijs die ik mooi in zijn biotoop kan vastleggen.





Deze kennen we in Nederland ook: de Steenuil. In onze contreien zie ik 'm nooit; in andere trouwens ook niet...





We vertoeven in het dorpje Berzocana. Ik loop een eindje weg en krijg er dan een aardig zicht op. Er valt een vettige motregen.





Op de laatste dag, op weg naar het vliegveld, doen we nog een aardig moerasgebiedje aan. En tot mijn grote vreugde treffen we daar de Woudaap. Hier te lande zeldzaam, daar in het geheel niet. Het is een heel kleine reigersoort die behendig door de rietstengels klautert.





Deze was een beetje schuw en hield zich wat weg. Toch wist mijn lensje 'm te vinden: de Purperkoet. Een mooie afsluiter van een week vol nieuwe indrukken, prettig gezelschap en een paar duizend mooie foto's.


vrijdag 3 juni 2016

Even iets moois nr. 248 - zuid Limburg

Tijdens het Pinksterweekend zitten we in zuid-Limburg. Het is er mooi.





Het glooiende landschap oogt voor een polderjongen altijd weer een beetje buitenlands.





In de orchideeëntuin treffen we de Purperorchis. Ik zag die nooit eerder en vind 'm prachtig.





Ook een voor mij onbekende: de Poppenorchis. Ik fotografeer 'm tussen de grassen door en dat geeft een schilderachtig effect.





Het valt nog niet altijd mee om van een mooi landschap ook een mooie foto te maken. Ik doe maar weer eens een poging.





Het Soldaatje, ook weer een orchideeënsoort die gewoon in het wild is aan te treffen.





Een van de bloemetjes van dichtbij.





O, kijk nou. Het is fris en winderig en waarschijnlijk daarom laat deze Hazelworm zich makkelijk op de foto zetten.





Ook mooi: Salomonszegel.





Dit is de Grote Keverorchis. Die valt totaal niet op in het gras. Ik hou van zijn ingetogen bloemetjes en zijn kleur, waarmee hij helemaal wegvalt in de omgeving. Zou dat iets over mijzelf zeggen?