zondag 16 november 2014

Glenn Vermeersch hut nr. 1, Kalmthout

Een dagje in de multi-soorten hut van GV begint vroeg en levert een grote diversiteit aan fotogenieke momenten op.






Een Roodborst komt even poolshoogte nemen.






Een Merel schuift wat kroos terzijde en neemt een heerlijk badje.






Een Holenduif. Uiterst behoedzaam komt hij toch steeds dichterbij. Best een schuwe vogel.






Wat een schitterende vogel is deze eerstejaars Zanglijster toch. Zijn prachtig warmgekleurde verenpak en die gespikkelde borst... Blij dat hij even wilde poseren.






De Turkse Tortel. Zo vreselijk gewoon dat zijn bescheiden schoonheid makkelijk over het hoofd wordt gezien.






Het Waterhoen, eveneens een vaste bezoeker van de vijver.





 Nóg een vaste bezoeker: de IJsvogel. Hij komt heel even vissen en is al direct succesvol.





Ai, wat een mooi plaatje levert zo'n Groene Specht op bij vol tegenlicht. De bladeren krijgen iets transparants en dragen zo bij aan een boeiend geheel. Je moet er niet aan denken dat de achtergrond alleen had bestaan uit een strakblauwe lucht....

Herfst

Alweer even geleden dat ik een blogje maakte, maar deze foto's van september stonden nog klaar, dus....






Vroeg het bos in, op zoek naar zonneharpen.





Paddenstoelen, altijd weer fascinerend. Deze heeft in zijn leven wat schade opgelopen.





Als zelfs een paddenstoel er treurig bijstaat, dan is de sfeer van vergankelijkheid en versterf toch wel compleet.





Lastig, dat harde licht. Uiteindelijk krijg ik een aardige compositie door de paddenstoel in de schaduw te houden en het kantoor van Natuurmonumenten als achtergrond te laten dienen.





In het nationaal park De Hoge Veluwe (verklap ik een geheim als ik vertel dat dat helemaal geen nationaal park ís...) woedt de bronst der edelherten. Een machtig hert heeft zojuist zijn modderbad genomen en ziet er mede daardoor nogal imposant uit. Hij ging zorgvuldig te werk; op zijn rug is nog maar een heel klein stukje bruine vacht te zien.





Maar imposant of niet, deze ontmoeting straalt toch enige genegenheid uit.


maandag 8 september 2014

Van stad en land...

Beetje van alles wat, een selectie over de afgelopen weken...





Tja, hoe gewoon kan het zijn, maar is het niet wonderschoon hoe deze Meerkoeten zich spiegelen in het rimpelloze water?





Te Overveen wordt al dagenlang een juveniele Kwak gemeld. Toch maar eens gaan kijken dan. De buurt is vereerd met de belangstelling, maar de Kwak lijkt zich weinig te bekommeren om al die klikkende camera's.





Gelukkig. Na een tijd wachten besluit het beestje toch maar wat te gaan jagen. Alle fotografen in extase...





Da's het mooie van minder mooi weer: het blauwgrijs van een voorbijtrekkende bui kleurt prachtig bij het paars van de bloeiende hei. Hier op de Strabrechtse heide.





Hoewel de heide prachtig is, vind ik het nog lastig om er ook een prachtig plaatje van te maken. Hier in ieder geval een opname waarin de diversiteit aan kleuren mooi uitkomt.





Er zijn al heel vroeg heel veel paddenstoelen. Ik raak er altijd weer een beetje door betoverd en krijg er niet gauw genoeg van als ik ze voor de lens heb.





Ter plaatse zoeken naar een aansprekende compositie. En dan thuis gaan zoeken om hem op naam te brengen. Bij veel paddenstoelen lukt me dat niet...





Nu de badgasten zijn verdwenen wordt het strand weer van de strandlopers. Hier de Bonte. Door me te vermommen als een stuk aangespoeld vuil willen ze best dichtbij komen; heeeel dichtbij zelfs...





Alweer zoiets gewoons: een Spreeuw. Ik vind het een prachtplaatje!





Ongetwijfeld een mycena-soort. Ik probeer te spelen met voor/achter, scherp/onscherp. Ik heb nog wat te leren en te experimenteren. Gelukkig maar, stel je voor dat je helemaal klaar bent..





Rodekoolzwammetjes. Ik zoek de herhaling in het beeld en hoewel dat enigszins lukt kan het natuurlijk altijd beter...



zondag 24 augustus 2014

Rood- en grof wild...

Op de heide tussen Hilversum en Bussum is, met wat geluk, het een en ander te aanschouwen van de reeënbronst. Vooral in de randen van de dag is de kans behoorlijk.





Een Reebok kijkt verliefd naar een Reegeit; hij verliest haar zelfs geen moment uit het oog en blijft op gepaste afstand achter haar aan lopen.





Ze kijkt even keurend naar die vent met die camera, zonder zich daar nou erg veel zorgen over te maken.





En hij heeft weinig oog voor zijn omgeving. Alleen dat prachtige geitje interesseert hem en zodoende komt hij erg dichtbij.





Nog even een laatste blik voordat ze in het struweel verdwijnen...



Het Aardhuis in Apeldoorn kent een behoorlijke populatie edelherten, maar ook een ingerasterde groep wilde zwijnen. Een of twee keer per jaar ga ik altijd even kijken, in de hoop op een fraai portret van de Grote Geweien.... Maar jonge zwijntjes zijn ook heel leuk.





Een Zwijn, heerlijk wroetend in de grond.





En kinderen zijn overal en altijd hetzelfde: spelen en ravotten met broertjes, zusjes en leeftijdgenoten.





Een spitser, een Edelhert met zijn eerste gewei, deze in een fraaie harpvorm. Bijzonder gezicht.





Moeilijk te duiden, dit gedrag. Het lijkt op vechten, maar ze raken elkaar niet aan. Toch een beetje stoeien of oefenen voor later?





Maar goed, ook Damherten blijken aanwezig. Hier een wel heel donker hert, met een pracht van een gewei.





En als dan de rust is weergekeerd, komt Reintje even kijken of er voor hem nog wat te bikken valt. Hij benut elke plooi in het landschap en steekt af en toe zijn kop boven de begroeiing uit om te kijken of de kust nog steeds veilig is. Daar vindt dan toch mijn telelensje hem... 



dinsdag 12 augustus 2014

Jong grut

Afgelopen weken weer mooie plaatjes geschoten, vooral in de polders. Veel jonge vogels vergen nogal wat van hun ouders en dat kan leuke fotomomenten opleveren.





Zoals deze Boerenzwaluwen in de Eempolder. Het gaat zo razendsnel dat je eigenlijk van te voren moet weten welk jong aan de beurt is. Kwestie van geduld dus. En veel mislukte foto's...





Een groepje Huismussen, eveneens in de Eempolder. Ze foerageren in grote groepen op het land, hele gezinnetjes zo te zien.





Een Kleine Karekiet duikt de struiken in met een bek vol overheerlijke rupsjes voor de kleinen.





Een Dodaars, van zichzelf al heel klein, krijgt jonkies als mini-pluisbolletjes. Wonderbaarlijk dat ze niet allemaal verorberd worden door snoek, reiger of rat.





Een droevig uitziende Kauw op een hek bij de MacDonalds. Zijn voedsel bestaat vooral uit resten van hamburgers en gevoerde patatjes. Laat het een waarschuwing zijn voor de jeugdige lezertjes: teveel junkfood en je kunt de rest van je leven slijten op een hek, tussen lantaarnpalen, busbanen en verkeerslichten.





Deze Houtduif voelt zich duidelijk schuldig, als ik hem onverhoeds betrap tussen mijn vlierbessen.





Deze juveniele Roodborst lijkt me nog maar net uitgevlogen. Zijn staart is nog niet eens af.



zondag 20 juli 2014

Amsterdamse Waterleidingduinen bij 30+ graden...

Ze geven noodweer op: boven de 30 graden! Daarom de wekker op 05.00 uur in de veronderstelling dat een vroeg begin ook een bijtijds thuiskomen garandeert. Maar er is zoveel te zien....





Het nog prille ochtendlicht laat de pluis van het uitgebloeide Jacobskruiskruid mooi oplichten.





Het wemelt van de kikkertjes die zich snel uit de voeten maken. Eentje is echter nieuwsgierig, of is het de bedoeling dat ik 'm kus?





Een verslagje vanuit de AWD is natuurlijk niet compleet zonder plaatje van een Damhert. Het tegenlicht maakt een mooi randje om zijn gewei.





Een Juffer, een kleurrijke doch fragiele schoonheid.





Een zo te zien kakelvers Koevinkje. Bijna on-zomers, dat donkerbruine pak.





Een triest gezicht, maar zo gaat het in de natuur....





Altijd een uitdaging om een mooi plaatje te maken van een mooie Sprinkhaan. Met deze ben ik best gelukkig.





Lastig, want deze Kleine Parelmoervlinder was lekker opgewarmd en nogal vliegerig. Gelukkig kreeg ik een klein kansje voor dit portretje.